14 ¹Эмэгтэйгээс төрдөг хүн амьдралаар богино бөгөөд
бэрхшээлээр дүүрэн ажгуу.
²Цэцэг мэт тэрээр соёолон гарч, хатан хорчийдог.
Тэрээр бас сүүдэр мэт зугтан одож, зогсдоггүй ажээ.
³Та бас түүн уруу мэлмийгээ нээж,
түүнийг Өөрийн хамт шүүлтэд авчирдаг ажээ.
⁴Хэн бузраас цэврийг бий болгож чадах вэ?
Хэн ч үгүй.
⁵Түүний өдрүүд тодорхойлогдсон хойно саруудынх тоо Тантай хамт.
Та түүний хязгааруудыг тогтоодог бөгөөд
тэрээр давж чаддаггүй аж.
⁶Хөлсний хүн мэт өдрүүдээ дуусгах хүртэл тэрээр амрахын тулд
Та түүнээс харцаа эргүүлээч.

⁷Тэрээр дахин соёолж,
түүний нахианууд устахгүй гэсэн найдвар огтлогдоход нь ч модонд бий.
⁸Хэдийгээр түүний үндэснүүд газар дотор хөгширч,
хожуул нь хуурай хөрсөнд үхдэг ч,
⁹чийг мэдрэгдэх төдийд л тэрээр сайн ургаж,
ургамал мэт нахиагаа дэлгэнэ.
¹⁰Харин хүн үхдэг бөгөөд түрүүлгээ харан хэвтдэг.
Хүн амьсгаа хураадаг бөгөөд тэрээр хаана байна вэ?
¹¹Ус тэнгисээс гардаг бөгөөд
гол мөрөн хатаж ширгэсэн шиг
¹²түүнчлэн хүн доошоо хэвтээд, босдоггүй.
Тэнгэрүүд байхаа болих хүртэл тэрээр босохгүй,
нойрноосоо ч сэрэхгүй.

¹³Та намайг Үхэгсдийн оронд нууж,
Таны уур хилэн буцтал Та намайг хадгалж,
Та надад хязгаар тогтоон өгч,
намайг санадаг ч болоосой!
¹⁴Хэрэв хүн үхвэл тэрээр амилах уу?
Өөрийн зовлон бэрхшээлийн бүх өдрүүдэд өөрчлөлт ирэх хүртэл би хүлээнэ.
¹⁵Та дуудах бөгөөд би Танд хариулах болно.
Та Өөрийн мутрын бүтээл уруу тэмүүлэх болно.
¹⁶Одоо Та алхам бүрийг минь тоолдог бөгөөд
Та нүглийг минь ажиглахгүй байна.
¹⁷Миний нүгэл хилэнц шуудайн дотор хадгалагдсан бөгөөд
Та миний гэм бурууг халхалдаг билээ.

¹⁸Гэвч нурж буй уул ч хүртэл эвдэрч,
хад чулуу ч байрнаасаа хөдөлдөг.
¹⁹Чулуунуудыг ус элээж,
урсгалууд нь газрын шороог угаадаг.
Ийнхүү Та хүний найдварыг тасалдаг билээ.
²⁰Та түүнийг үүрд ноёлдог бөгөөд
тэрээр ч оддог билээ.
Дүр төрхийг нь өөрчилж,
түүнийг холдуулдаг билээ.
²¹Түүний хөвгүүд нэр хүндтэй болдог боловч тэрээр мэддэггүй,
эсвэл тэд өчүүхэн дорд болдог боловч тэрээр үүнийг хайхардаггүй.
²²Гэвч бие нь түүнийг шаналгадаг бөгөөд
тэрээр зөвхөн өөрийнхөө л төлөө гашууддаг билээ гэв.