6 ¹Уззиа хааны нас барсан жил би Эзэнийг сэнтийн дээр өргөмжлөгдөн, дээдлэгдэн заларч, Түүний нөмрөгийн хормой нь сүмийг дүүргэж байхыг харлаа. ²Тус бүр зургаан жигүүртэй серафууд Түүний дээд талд зогсоод, хоёр жигүүрээрээ нүүрээ бүтээж, хоёроороо хөлөө хучин, хоёроор нь нисэж байлаа. ³Нэг нь нөгөөгөө дуудаж
-Түмэн цэргийн ЭЗЭН
ариун, ариун, ариун.
Бүх л газар Түүний алдраар дүүрэн байна гэж байв.
⁴Дуудагчийн дуунаар босгоны суурь чичирсэн ба тэгэхэд сүм утаагаар дүүрч байлаа. ⁵Тэгээд би
-Би сүйрсэн тул надад зовлон ирэг! Яагаад гэвэл би бузар уруултай хүн. Би бузар уруултай хүмүүсийн дунд амьдардаг. Учир нь миний нүд түмэн цэргийн ЭЗЭН болох Хааныг харлаа ⁶Тэгэхэд серафуудын нэг нь тахилын ширээнээс чимхүүрээр авсан, шатаж байгаа нүүрс гартаа барин над уруу нисэж ирэв. ⁷Тэгээд тэр миний аманд хүргэж
-Харагтун. Энэ чиний аманд хүрснээр чиний бузар булай авч хаягдаж, чиний нүгэл уучлагдлаа гэв. ⁸Дараа нь
-Би хэнийг явуулах вэ? Хэн Бидний төлөө явах вэ? гэсэн Эзэний дууг би сонсоод
-Би энд байна. Намайг явуулаач гэж хэлэхэд, ⁹Тэр
-Яв. Ард олонд үүнийг хэлтүгэй!
“Сонссоор бай. Гэвч бүү ухамсарла.
Үзсээр бай. Гэвч бүү ойлго”.
¹⁰Энэ ард олны зүрх сэтгэлийг хатууруулж,
чихийг нь дүлий, нүдийг нь сохор болго.
Эс бөгөөс тэд нүдээрээ харан,
чихээрээ сонсож, зүрхээрээ ухаарч,
эргэж буцна, эдгэрнэ гэв.
¹¹Дараа нь би
-Эзэн минь, хир удах вэ? гэсэнд Тэр хариулан
-Хотууд эвдрэн сүйдэж, оршин суугчгүй болж,
орон байр эзгүйрч,
газар нутаг юу ч үгүй хоосрох хүртэл үргэлжилнэ.
¹²ЭЗЭН хүмүүсийг хол аваачин,
нутгийн дунд мартагдсан газрууд их болно.
¹³Тэнд аравны нэг хувь нь үлдсэн ч,
түүнийг улиас, эсвэл царс мод шиг дахин шатаана.
Түүнийг унахад хожуул нь үлдэнэ.
Ариун үр нь түүний хожуул юм гэв.