5 ¹Тэд нуурын нөгөө эрэг болох Герас нутагт иржээ. ²Түүнийг завинаас буухад тэр даруй бузар сүнстэй хүн булшнаас гарч Есүстэй учрав. ³Тэр хүний орон байр нь булшнуудын дунд байв. Хэн ч түүнийг хүлж чадсангүй, бүр гинжээр ч хүлж чадсангүй. ⁴Учир нь тэр олон удаа гавтай, гинжтэй байсан ч гинжээ тастаж, гаваа хэдэн хэсэг болгон эвдчихдэг байв. Түүнийг номхтгоход хэний ч хүч хүрсэнгүй. ⁵Тэрээр булшнуудын дунд, ууланд өдөр шөнөгүй орилж, чулуугаар өөрийгөө дэлсэнэ. ⁶Есүсийг холоос хараад, тэр гүйн ирж Түүнд мөргөв. ⁷Тэгээд чанга дуугаар хашхиран
-Хамгийн Дээд Бурханы Хүү Есүс ээ, Танд би ямар хамаатай билээ? Би Бурханаар Танаас гуйя. Намайг бүү зовоогооч! гэлээ. ⁸Учир нь Есүс
-Бузар сүнс чи энэ хүнээс гар гэж айлдсан ажээ. ⁹Есүс түүнээс
-Чамайг хэн гэдэг вэ? гэж асуусанд тэр
-Бид олуулаа учир намайг Легион гэдэг гэв. ¹⁰Тэгээд тэр Түүнээс өөрсдийг нь энэ нутгаас бүү зайлуулаач гэж хүсэмжлэн гуйж эхлэв. ¹¹Тэнд ууланд гахайн их сүрэг бэлчиж байлаа. ¹²Чөтгөрүүд Есүсээс
-Биднийг гахай уруу явуулаач. Бид тэдний дотор оръё гэж гуйхад, ¹³Есүс тэдэнд зөвшөөрөв. Бузар сүнснүүд хүнийг орхиж, гахайнуудад шүглэв. Хоёр мянга орчим гахайн сүрэг эгц эргээс нуур уруу ухасхийж нуурт живцгээлээ. ¹⁴Гахайчид зугтаж, үүнийг хот, тосгодод мэдэгдэв. Тэгээд хүмүүс юу болсныг үзэхээр иржээ. ¹⁵Тэд Есүс уруу ирээд, чөтгөрт, “Легионд” эзэмдүүлж байсан яг тэр хүн хувцасласан, эрүүл саруул сууж байхыг хараад ихэд айв. ¹⁶Үзсэн хүмүүс тэр хүнд юу тохиолдсоныг болон гахайнуудын тухай тэдэнд ярьж өгчээ. ¹⁷Тэд Есүсийг нутгаасаа явахыг гуйж эхлэв. ¹⁸Есүсийг завинд суух үед чөтгөрт эзлэгдсэн байсан өнөөх хүн өөртэй нь хамт байя гэж гуйсанд, ¹⁹Есүс зөвшөөрсөнгүй, харин түүнд
-Гэртээ, өөрийнхөн дээрээ оч. Эзэн чамд ямар агуу зүйлс хийж, чамд хэрхэн өршөөлөө үзүүлснийг тэдэнд мэдэгд гэв. ²⁰Тэр явж, Есүс өөрийнх нь төлөө ямар агуу зүйлс хийж өгснийг Декаполис хэмээх газарт зарлаж эхлэв. Хүн бүр гайхацгааж байлаа.
²¹Есүс [завиар] нөгөө эрэг уруу дахин гаталж ирэх үед Түүн уруу олон хүн хуран цуглажээ. Есүс нуурын эрэг дээр байв. ²²Синагогийн ахлагчдын нэгэн болох Иайр гэгч хүн ирж, Есүсийг хараад хөлд нь унаж,
²³-Бяцхан охин маань үхлийн ирмэг дээр байна. Та очиж мутраа тавиач. Тэгвэл тэр минь эдгэж, амьдрах байх гэж ихэд хүсэмжлэн гуйв. ²⁴Есүс түүнтэй хамт явахад хурсан олон Түүнийг дагаж, бүчин шахалдаж байлаа.
²⁵Арван хоёр жилийн турш цус алддаг өвчтэй байсан нэгэн эмэгтэй байв. ²⁶Тэр эмэгтэй олон эмчийн гарт шаналж, өөртөө байсан бүгдийг зарцуулсан боловч ямар ч тус болсонгүй, харин ч бие нь улам мууджээ. ²⁷Есүсийн тухай сонссоны дараа тэрээр хүмүүсийн дундуур явсаар Түүний ард очиж, гадуур хувцсанд нь хүрэв. ²⁸Учир нь тэр
-Хэрэв би зөвхөн Түүний хувцсанд нь хүрвэл эдгэрнэ гэж өөртөө хэлжээ. ²⁹Тэр даруй түүний цус гоожих нь татарч, өвчнөөс салснаа биеэрээ мэдрэв. ³⁰Есүс тэр даруй Өөрөөс нь хүч гарсныг мэдээд, олон түмэн уруу эргэн харж,
-Хэн Миний хувцсанд хүрэв? гэж асуулаа. ³¹Шавь нар нь Түүнд
-Хурсан олон Таныг шахаж байгааг Та хар л даа. Тэгтэл Та “Хэн Надад хүрэв?” гэх юм гэлээ. ³²Есүс үүнийг үйлдсэн тэр эмэгтэйг харах гэж эргэн тойрноо ажиглав. ³³Юу болсныг мэдсэн тэр эмэгтэй айж чичирсээр ирж, Есүсийн өмнө унав. Тэгээд бүх үнэнээ хэлжээ. ³⁴Есүс түүнд
-Охин минь, итгэл чинь чамайг эдгээлээ. Амар тайван явж, зовлонгоосоо ангижрагтун гэв.
³⁵Түүнийг ийн айлдаж байтал синагогийн ахлагчийн гэрээс хүмүүс ирж
-Таны охин нас барчихлаа. Багшид төвөг удаад яах вэ? гэжээ. ³⁶Гэвч Есүс үүнийг сонсоод, синагогийн ахлагчид
-Бүү ай. Зөвхөн итгэ гэж айлдав. ³⁷Тэгээд Тэр Петр, Иаков, Иаковын дүү Иохан нараас өөр хэнийг ч Өөртэйгөө хамт явахыг зөвшөөрсөнгүй. ³⁸Тэд синагогийн ахлагчийн гэрт ирэв. Уймарсан, чангаар уйлж хайлсан хүмүүсийг Тэр харав. ³⁹Оруутаа Тэр тэдэнд
-Юунд та нар уймарч уйлалдана вэ? Энэ хүүхэд үхээгүй. Харин унтаж байна гэсэнд, ⁴⁰тэд Түүнийг тохуурхан инээлдэж эхлэв. Гэвч Есүс бүх хүнийг гаргаж, зөвхөн өнөөх хүүхдийн аав ээжийг нь Өөрийнхөө нөхдийн хамт авч хүүхдийг тавьсан өрөөнд оров. ⁴¹Хүүхдийн гараас барьж Тэр түүнд
-Талита кум (орчуулбал “Бяцхан охин минь, Би чамд хэлж байна. Бос!”) гэж айлдав. ⁴²Тэр даруй охин босоод явж эхлэв. Тэр арван хоёр настай байжээ. [Тэр даруй] тэд бүр гайхаж орхив. ⁴³Тэр
-Энэ тухай хэн ч мэдэх ёсгүй гэж тэдэнд хатуу сануулаад,
-Охинд идэх юм өг гэлээ.